ΘΛΑΣΗ
Θλάση είναι η ρήξη των μυϊκών ινών από είτε από υπερβολικά έντονη σύσπαση, υπερβολική διάταση ή από άμεση πλήξη του μύ από κάποιο εξωτερικό παράγοντα (πχ. λάκτισμα). Στη ποδηλασία οι θλάσεις δεν είναι τόσο συχνές και αυτό λόγω της φύσεως του αθλήματος .
Παρ' όλα αυτά οι περισσότεροι ποδηλάτες , ερασιτέχνες και μή, ασχολούνται περιστασιακά και με άλλα αθλήματα όπως το ποδόσφαιρο, το τρέξιμο, το μπάσκετ κτλ. Αυτό έχει ώς αποτέλεσμα την εμφάνιση θλάσεων οι οποίες γίνονται αισθητές και συχνά ενοχλητικές κατα τη διάρκεια της ποδηλασίας.
Με την πρώτη ενόχληση ή πόνο του μύ θα πρέπει να διακόπτεται αμέσως η αθλητική δραστηριότητα, διότι η συνέχισή της μπορεί να προκαλέσει περαιτέρω τραυματισμό των μυϊκών ινών. Δημιουργούνται δηλ. μεγαλύτερες βλάβες με συνέπεια την αύξηση του χρόνου αποκατάστασης.
Αιτίες
Οι αιτίες των μυϊκών θλάσεων είναι οι εξής:
α) Μειωμένη ελαστικότητα των μυών απο παράλειψη των διατατικών ασκήσεων
β) Υπερβολική κόπωση των μυών μετά απο παρατεταμένη άσκηση
γ) Κακός εξοπλισμός (πχ. ακατάλληλα υποδήματα)
δ) Άσκηση σε υγρό και ψυχρό περιβάλλον
ε) Κακή διατροφή και έλλειψη καλίου, νατρίου ή μαγνησίου στον οργανισμό
στ) Κακή τεχνική κατα την εκτέλεση των ασκήσεων, υπερεκτίμηση δυνατοτήτων απο τον προπονητή ή τον ίδιο τον αθλητή.
Διαβάθμιση των θλάσεων
Αναλόγως με τον αριθμό των τραυματισμένων μυϊκών ινών οι θλάσεις διαβαθμίζονται σε πρώτου, δευτέρου και τρίτου βαθμού.
Πρώτου Βαθμού: παρατηρείται απλή διάταση των μυϊκών ινών (το λεγόμενο "τράβηγμα") και συνοδεύεται από πόνο κατά την εκτέλεση της άσκησης.
Επίσης περιορίζεται η λειτουργικότητα του πάσχοντος μέλους.
Δευτέρου Βαθμού: παρατηρείται μερική ρήξη των μυϊκών ινών με έντονο μυϊκό σπασμό ,αιμάτωμα και οίδημα.
Στη συνέχεια σχηματίζεται ουλώδης ιστός στο σώμα του μύ ο οποίος έχει σαν αποτέλεσμα την απώλεια της ελστικότητας του μυός. Επίσης έχουμε μετατόπιση του εκχυμώματος στους παρακείμενους ιστούς, 1-2 μέρες μετά την κάκωση.
Σε ενδεχόμενη ρήξη της μυϊκής περιτονίας έχουμε μυοκήλη, δηλ. κήλη του μύ προς τα έξω.
Τρίτου Βαθμού: παρατηρείται πλήρης ρήξη του μυός, με εκτεταμένο αιμάτωμα καθώς και κατάργηση της κινητικότητας του μύ. Κατά την ψηλάφηση εντοπίζεται κοίλωμα του μύ στο σημείο της ρήξης.
Στα κάτω άκρα συχνότερες θλάσεις είναι αυτές του δικέφαλου μηριαίου, του τετρακεφάλου και του γαστροκνημίου. Στα άνω άκρα θλάσεις παρατηρούνται στο δικέφαλο βραχιόνιο, στον δελτοειδή, στον υπερακάνθιο (στροφείς του ώμου) και στον τρικέφαλο βραχιόνιο. Συχνές είναι επίσης και οι θλάσεις των κοιλιακών οι οποίες απαιτούν συνήθως και μακρόχρονη αποκατάσταση.
Θεραπεία
Αμέσως μετά τη θλάση πρώτου και δευτέρου βαθμού επιβάλλεται ακινητοποίηση του σκέλους σε ανάρροπη θέση, περίδεση του σκέλους και εφαρμογή ψυχρού επιθέματος ή πάγου για 20-25 λεπτά. Η εφαρμογή ψυχρών επιθεμάτων γίνεται αρκετά συχνά κατά το πρώτο 48ωρο για την μείωση του πόνου, του αιματώματος και την κατά το δυνατό μείωση της έκτασης του οιδήματος.
Μετά το πρώτο 48ωρο και αφού περάσει η οξεία φάση, μπορεί να αρχίσει η εφαρμογή θερμών επιθεμάτων σε συνδυασμό με ελαφρά μάλαξη, ανάλογα πάντα με τη σοβαρότητα του τραυματισμού. Κατ’ αυτόν τον τρόπο βελτιώνεται η κυκλοφορία στη περιοχή και αρχίζει η διαδικασία της επούλωσης. Δίδονται ισομετρικές ασκήσεις με μικρή ένταση , προοδευτικά αυξανόμενες με τη πάροδο των ημερών.
Ο ουλώδης ιστός ο οποίος αρχικά σχηματίζεται στο σημείο της θλάσης είναι σκληρός και ανελαστικός σε σχέση με το φυσιολογικό ιστό. Αυτό έχει σαν επακόλουθο την εμφάνιση πόνου σε κάθε σχεδόν σύσπαση του μυός.
Γι' αυτό ακριβώς επιβάλλεται στον ασθενή πρόγραμμα διατατικών ασκήσεων στο τραυματισμένο μύ. Στη συνέχεια της αποκατάστασης αρχίζουμε σταδιακά τις ισοτονικές ασκήσεις για επιπλέον ενδυνάμωση. Επίσης, σ' αυτό το σημείο δίδονται και εξειδικευμένες ασκήσεις ιδιοδεκτικότητας και νευρομυϊκής συναρμογής, δηλ. ασκήσεις επανεκπαίδευσης του μυός για ασφαλή επιστροφή στην αθλητική δραστηριότητα.
Σε θλάση τρίτου βαθμού δηλ. σε τέλεια ρήξη του μύ, είναι απαραίτητη η χειρουργική συρραφή των ινών του και η ακινητοποίηση προκειμένου επιτευχθεί η επούλωσή του. Στη συνέχεια και με την πάροδο της περιόδου ακινητοποίησης αρχίζει η προοδευτική κινητοποίηση του μύ και η σταδιακή ενδυνάμωσή του, με απότερο σκοπό την πλήρη αποκατάσταση και την επιστροφή στις προπονήσεις.
Γενικά, κάθε θλάση οποιουδήποτε βαθμού θα πρέπει να αποκαθίσταται πλήρως πρίν την επιστροφή του αθλητή στις προπονήσεις, καθώς υπάρχει πάντα μεγάλος κίνδυνος υποτροπής και συνεπώς μεγαλύτερης διάρκειας αποχής από τους αγώνες.
